Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego to jedna z najstarszych placówek tego typu w kraju. Historia tego unikalnego miejsca liczy sobie ponad 200 lat. Niektóre z rosnących tutaj drzew były sadzone ręką jego założyciela… Ogród Botaniczny został założony w roku 1818 roku dzięki staraniom profesora botaniki Michała Szuberta. Pierwotnie zajmował powierzchnię 22 hektarów. W jego skład wchodziły także szklarnie królewskie oraz stara pomarańczarnia. W roku 1824 w spisie uprawianych tu roślin znajdowało się około 10 tysięcy gatunków i odmian. Na przestrzeni stuleci miejsce to przeżywało swoje wzloty i upadki. Rozwój Ogrodu został zahamowany po stłumieniu Powstania Listopadowego. W roku 1834 zamknięto Uniwersytet i zmniejszono powierzchnię Ogrodu aż o trzy czwarte. W tak okrojonym kształcie pozostał on już do dnia dzisiejszego. W roku 1916 Ogród Botaniczny przeszedł pod zarząd odrodzonego Uniwersytetu Warszawskiego. Założono nowe działy: biologii roślin, ozdobny oraz różankę. Wzbogacono kolekcje drzew i krzewów oraz rozpoczęto remont szklarni. Ogród odzyskał dawną rangę naukową i dydaktyczną. Jednakże wielkim ciosem dla placówki była II wojna światowa. Podczas Powstania Warszawskiego, zniszczeniu uległy wszystkie budynki oraz szklarnie. Po wojnie rozpoczęto wieloletnie pracę nad odrestaurowaniem Ogrodu. Na nowo wzniesiono budynki i szklarnie oraz rozpoczęto odtwarzanie kolekcji. W roku 1965 Ogród został wpisany do rejestru Zabytków Kultury i Nauki miasta stołecznego Warszawy.
Najważniejszym przedmiotem zainteresowań pracowników naukowych Ogrodu są lokalne populacje gatunków zagrożonych na terenie Polski Północno-Wschodniej. Tworzone są nowe kolekcje ginących gatunków dziko rosnących w Polsce oraz rzadkich odmian ozdobnych drzew i krzewów. Ogród prowadzi także intensywną działalność popularyzatorską i edukacyjną. Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego to jedyne w swoim rodzaju miejsce na turystycznej mapie Warszawy, łączące piękno natury z bogatą historią miasta. Ogród można zwiedzać od kwietnia do października.
